Καλοκαίρι δίχως ελληνικό ήλιο, ελληνικά νησιά και ελληνικές θάλασσες…λυπάμαι μα δε μπορώ να το διανοηθώ…
Και μόνο εικόνες να μου ζητούσαν να φέρω στο μυαλό μου για να το περιγράψω, αυτά θα περιέγραφα… τα λευκά  πέτρινα σπιτάκια, με τα μπλε, τα πράσινα ή τα κεραμιδί κουφώματα, με τις ασβεστωμένες σκάλες και τα πήλινα πιθάρια φορτωμένα με τις φουξ μπουκαμβίλιες τους, κάτω από το καυτό μεσογειακό ήλιο, χωμένα μέσα στο βαθύ γαλάζιο του ουρανού και στο απέραντο μπλε των ελληνικών νερών, Αυτά, και τα στενά φρεσκοαβεστωμένα στενοσόκακα , πνιγμένα από κόσμο, ανέμελο και ξένοιαστο να χαίρεται την ομορφιά και την χαλαρότητα της πιο ζεστής εποχής του χρόνου…

Πάμε Σίφνο σήμερα λοιπόν…

Για να δούμε μια καλοκαιρινή κατοικία άνετη και ζηλευτή, απλή και ήρεμη, λιτή και χαλαρή…

Ντυμένη στα λευκά…να στέκεται στην κορυφή ενός λόφου ατενίζοντας το  Αιγαίο…
Με όγκους απλούς, γεωμετρικούς, σχηματισμένους από τραχιές επιφάνειες, που λειτουργούν ιδανικά συνδέοντας το μέσα με το έξω σε ένα ατέλειωτο παιχνίδι σκιών και φωτιάς…
Τα σταθερά λειτουργικά στοιχεία του χώρου σχηματίζονται από χτιστές, λευκές, σταθερές επιφάνειες , έτσι όπως αρμόζει σε κάθε τυπικό ελληνικό νησιώτικο σπίτι…
Γωνιές και χώροι συγκέντρωσης και ηρεμίας, φτιαγμένοι με μεράκι φιλοδοξούν να σε αποφορτίσουν και να σε γεμίσουν ενέργεια …
Η επίπλωσή της, με διακριτικές έθνικ, σκούρες καφέ, αναφορές είναι το μοναδικό στοιχείο που δημιουργεί αντιθέσεις…
Ενώ η απλότητα είναι ευδιάκριτη παντού… ακόμη και στους πιο πρακτικούς και καθημερινούς χώρους…
Τι λέτε;;;
Θα περάσετε για ένα καφεδάκι;;;

 Μαρία