Ακούσατε ποτέ να μιλάνε για τη “γοητεία των γυμνών και ακατέργαστων υλικών”;

Για την ομορφιά που μπορούν να εκπέμψουν το τσιμέντο, ο σίδηρος, το ξύλο, το τούβλο, η πέτρα, τα βασικά δομικά υλικά δηλαδή, στη φυσική τους μορφή, χωρίς διακοσμητικές λεπτομέρειες και υπερβολές;
Συνήθως, όταν μιλάμε για διακόσμηση, αναφερόμαστε σε τρόπους και τεχνικές  διακοσμητικής επικάλυψης και ρετουσαρίσματος των υλικών κατασκευής ενός κτιρίου….Να σοβαντίσω και μετά να σπατουλάρω και μετά να βάψω, με τι χρώμα άραγε, και μετά να κρεμάσω και κανένα κάδρο ή καθρέφτη ή τι άλλο μπορώ;;;….
Ή θα ήταν καλύτερα να προτιμήσω κάποια επένδυση…ας πούμε  ξύλο,  γυαλί ή ταπετσαρία;;;
Αγνοούμε τις περισσότερες φορές αυτή την δυναμική αισθητική και την ανεπιτήδευτη, φυσική αποστολή που έχουν τα ακατέργαστα υλικά και καταφεύγουμε κι εμείς στο σύνηθες, το εργολαβικό, την πεπατημένη, το σίγουρο…
Αν και ως διακοσμήτρια δε με συμφέρει να αποκαλύπτω τέτοιες λεπτομέρειες, πείτε το όμως απωθημένο, πείτε το λατρεία, τα φυσικά ακατέργαστα υλικά και το πώς αυτά μπορούν να διαμορφώσουν χώρους ήταν πάντοτε η αδυναμία μου. Τώρα το καλοκαίρι θα τα συναντήσουμε πιο συχνά κατά τις εξορμήσεις μας στα  ορεινά και παραθαλάσσια χωριά… ναι, για εκείνα τα πέτρινα σπίτια της ελληνικής υπαίθρου σας μιλώ, αλλού ασβεστωμένα κι αλλού με την πέτρα εμφανή, με τις ξύλινες πέργκολες  γεμάτες κληματαριά και τα πήλινα πιθάρια με τις φορτωμένες μπουκαμβίλιες…..
Όμως, επειδή παιδί της πόλης είμαι κι εγώ, που ζω και λειτουργώ σε ένα ατέλειωτο αστικό τοπίο και όλα αυτά μου αρέσουν ναι μεν, αλλά τα έχω συνδυασμένα μέσα μου μόνο για τις διακοπές μου, οφείλω να σας πω πως δεν ήταν αυτά, ο λόγος που με οδήγησε να σας μιλήσω σήμερα για τα ακατέργαστα υλικά.
Αντιθέτως, ήταν μια σύγχρονη, αστική κατοικία σε μια από τις πιο “κινητικές” και “γρήγορες” πόλεις της Ευρώπης, στο Μιλάνο, ένα loft- ένας open space χώρος δηλαδή-με βιομηχανική αισθητική και art λεπτομέρειες, μια επιλογή κατοικίας που λόγω δομής, μάλλον δεν ανταποκρίνεται στα ζητούμενα των πολλών, ενώ συνδέεται απόλυτα με την επιλογή ενός πολύ προσωπικού lifestyle.
Σε ένα γκρι φόντο, και γενικά σε σκούρους τόνους κινείται η αισθητική της. Κι ενώ θα περίμενε κανείς να προκύψει ένα κουραστικό αποτέλεσμα, η εύστοχη και πολύ προσεγμένη επιλογή των αντικειμένων και των επίπλων που την ντύνουν μόνο κουραστική δεν την κάνει.

Η δύναμη του τσιμέντου…

Η ζεστασιά του ξύλου…

Η προσαρμοστικότητα του σίδηρου…

Η υφή του τούβλου…

Η διαφάνεια του γυαλιού…

Όλα συνεργάζονται αρμονικά, για να δημιουργήσουν όγκους και σχήματα που θα παίξουν με το φως και τη σκιά…

και θα εξυπηρετήσουν τις λειτουργίες και τις ανάγκες της καθημερινότητας…

Για να εντυπωσιάσουν με την επώνυμη, μοντέρνα επίπλωσή τους.

και τις μικρές, αλλά όχι τυχαίες λεπτομέρειες…

Για να αγκαλιάσουν τον άνθρωπο που θα ζήσει κοντά τους….

και να του χαρίσουν πολύ προσωπικές στιγμές….

Κι αν δεν σας έπεισα ακόμη για τη δυναμική της φυσικής και ακατέργαστης αισθητικής, θα επανέλθω στο θέμα σύντομα και με άλλα παραδείγματα…

Αυτά για την ώρα….


Τις φωτογραφίες τις βρήκαμε <<<εδώ>>>…και είναι του Andrea Martiradonna