Αν μου το έλεγαν κάποτε αυτό, ότι πρέπει δηλαδή να εργάζομαι, πνευματικά και δημιουργικά μέσα σε ένα χώρο μισογκρεμισμένο, μισοχαλασμένο, μισοερείπιο θα χτυπιόμουνα κάτω πως κάτι τέτοιο δε γίνεται με τίποτα.

Όμως ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσω τις απόψεις μου…

san_jeronimo_17_cuac_arch_1

Ένα δημιουργικό γραφείο στη Γρανάδα (πες το και workshop αν σου αρέσει καλύτερα) είναι αυτό που μ’ έκανε να ξυπνήσω. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, αυτή η δυναμική επέμβαση των CUAC Arquitectura σε ένα κτίριο του 19ου αιώνα που περιλαμβάνει τη μετατροπή του σε εργασιακό χώρο.

san_jeronimo_17_cuac_arch_2

Δε θα πω πολλά.
Θα πω μόνο πως πρόκειται για ένα έργο που σέβεται και αξιοποιεί την ύλη άσχετα με το πόσο την έχει διαβρώσει ο χρόνος.

san_jeronimo_17_cuac_arch_3

Θα πω μόνο πως πρόκειται για ένα έργο που φροντίζει να τη συντηρεί και να την αναδυκνείει άσχετα με την κατάστασή της ενώ ταυτόχρονα με τον επιδέξιο χειρισμό της και τις μελετημένες προσθήκες της μετατρέπει την ενέργεια της φθοράς από αρνητική σε τουλάχιστον υπερ-θετική.

san_jeronimo_17_cuac_arch_4

Αυτό μόνο, όπως και θα τονίσω τελικώς, πως είναι απλώς: ε-ξαι-ρε-τι-κό!

san_jeronimo_17_cuac_arch_5 san_jeronimo_17_cuac_arch_6 san_jeronimo_17_cuac_arch_7 san_jeronimo_17_cuac_arch_8 san_jeronimo_17_cuac_arch_9 san_jeronimo_17_cuac_arch_10 san_jeronimo_17_cuac_arch_11 san_jeronimo_17_cuac_arch_12 san_jeronimo_17_cuac_arch_13 san_jeronimo_17_cuac_arch_14Καλημέρα.