Εναλλακτικά λοιπόν, εγώ τα μαζεύω και φεύγω παρέα με το χειμώνα, και δε με σταματάς με τίποτα πια, δε μου χρειάζεται  άλλωστε να πάρω μαζί μου και πολλά εκεί που θα πάω…μπορώ να είμαι χαρούμενη και με  λίγα, μα με πολύ λίγα σου λέω, για την ακρίβεια με ελάχιστα…
Και θέλω να ξέρεις επίσης πως ευχαρίστως αποχωρίζομαι τα πλούτη και τα μεγαλεία, τις λείες και γυαλιστερές επιφάνειες, τα έντονα και διαπεραστικά αρώματα, τα μεγαλεπίβολα και δυναμικά σχέδια, υποκλίνομαι σ’αυτά, δε λέω, έζησα μαζί τους μια ζωή ολόκληρη, δεν είναι δα και λίγο, μα μπορώ να είμαι τρισευτυχσμένη και δημιουργική παντού εγώ! Σου το λέω και το υπογραμμίζω αυτό… μόνο λίγο χρόνο χρειάζομαι για να προσαρμοστώ.. αλλά  κι αυτόν ακόμη, νομίζω πως  στο χέρι μου είναι να τον έχω!!


.

 

..

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

Όμορφη ζωή με το τίποτα λοιπόν…
Και όπως πολύ καλά κατάλαβες  είμαι μόλις ένα βηματάκι πριν… 

Πολλά απογευματινά φιλιά
Μαρία

Via…