Είναι κάτι μέρες που σαν τη σημερινή, υγρές και θαμπές που πραγματικά σφίζω από ενέργεια για ατελείωτες ξάπλες!
Σέρνομαι από καναπέ σε κρεβάτι κι από κρεβάτι σε ανάκλιντρο διότι οι καρέκλες και οι πολυθρόνες με στενεύουν αφάνταστα και μου φαίνονται εντελώς άβολες, όλες ανεξαιρέτως. Βουλιάζω λοιπόν και ευθυγραμμίζομαι με κλίση 10% το π-ο-λ-ύ, κουβαλάω παντού μαζί μου και το λαπ τοπ για να φαίνεται πως δουλεύω όμως στην πραγματικότητα μόνο τη δουλειά δε σκέφτομαι… Πρέπει να σου πω πως είμαι επικίνδυνη και πολύ επιρρεπής στον ύπνο γιαυτό και μέσα στον χώρο που δουλεύω σε καμία περίπτωση δεν θέλω καναπέ ή κρεβάτι, α παπα, είναι για το σπίτι και μόνο για το σπίτι αυτά τα δυο.
Το μόνο ίσως που θα δεχόμουνα εναλλακτικά (και πρόσεξε..μην με πεις πονηρή) είναι μια XL πολυθρονίτσα…, να, κάτι σαν αυτή εδώ παρακάτω, μια πολυθρόνα λίγο μεγαλύτερη ίσως σε μέγεθος σε σχέση με το σύνηθες, αλλά, όλα κι όλα, πρόκειται απλά για μία πολυθρόνα και δεν είναι ούτε κρεβάτι, ούτε καναπές, ούτε ανάκλιντρο!

Αυτή η πολυθρόνα  λοιπόν, η πολυθρόνα της βροχής, ζεστή και χουχουλιάρικη, συντροφική και χαλαρωτική είναι για μένα την υπναρού ότι ακριβώς χρειάζομαι, και μια που το’φερε η κουβέντα να θυμίσω και σε σένα πως τα πράγματα δεν έχουν ποτέ μόνο μία όψη, ένα σχήμα ή συγκεκριμένες δοαστάσεις, το ίδιο κι οι επιλογές μας: είναι πάντοτε μα πάντοτε περισσότερες από μία!
Αυτό το τελευταίο, για ηθικό δίδαγμα!

just_relaxΤην καλημέρα μου και σήμερα, κι ας βρέχει.
Εμείς προχωράμε μπροστά!

Σε φιλώ
Μαρία