70 τετραγωνικά, δυάρι και κουκλί!Το πως βολεύονται 4 νοματαίοι σε 70 τετραγωνικά είναι απορίας άξιο, αλλά γίνεται, είναι μια υπαρκτή και, δυστυχώς, συνηθισμένη κατάσταση. Το πως συμβαίνει όμως και αποφεύγεται το στοίβασμα, το ανακατωσουριό, και το “όπως να’ναι”, πως γίνεται αυτά τα 70 τετραγωνικά να είναι ταυτόχρονα κομψά, κουκλίστικα και έξυπνα, αυτό είναι το δύσκολο και το ασύλληπτο για πολλούς και με ένα τέτοιο παράδειγμα θα ασχοληθώ. Ξεκινάω από τα πρακτικά λοιπόν: Από αυτούς τους τέσσερις νοματαίους δύο είναι η μαμά και ο μπαμπάς (μένουν στο 1ο δωμάτιο) και δύο τα παιδιά (θα μείνουν στο 2ο δωμάτιο). Έχουμε ακόμη ένα σαλόνι, μία κουζίνα, μπάνιο Νο1, μπάνιο Νο2, ένα πλυσταριό, μία βεράντα, και ένα παραλληλόγραμμο-κάτοψη και όλα αυτά μαζί, συνολικά μας κάνουν 70. Τετραγωνικά. Το παραλληλόγραμμο-κάτοψη χωρίζεται σε δύο μέρη, το πίσω είναι της “νύχτας”, το ιδιωτικό, σε αυτό τοποθετούμε δωμάτια και μπάνια (πάντα προσπαθούμε οι ιδιωτικοί χώροι να φεύγουν πίσω σε σχέση με την είσοδο), ενώ το μπροστινό είναι της “μέρας”, το κοινωνικό, και περιλαμβάνει το καθιστικό, την τραπεζαρία, την κουζίνα και τη βεράντα μας. Η κάτοψη μας διαμορφώνεται ως εξής:Η κουζίνα, μια κάθετη ζώνη στην κοινωνική πλευρά του παραλληλόγραμμου ακουμπάει στον ακριανό τοίχο του διαμερίσματος, σε όλο του σχεδόν το μήκος και σε συνέχεια με την εξώπορτα. Περιλαμβάνει το 1/4 περίπου του χώρου συνολικά και χωρίζεται, από το ένα της άκρο, από την είσοδο, με ένα τοιχίο που σχηματίζει εσοχή για το μίνι bar (επίσης η συγκεκριμένη εσοχή θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως γκαρνταρόμπα-παπουτσοθήκη), ενώ το πλυσταριό, που έχει διαμορφωθεί σε τμήμα της βεράντας, αποτελεί τη συνέχεια της στο άλλο άκρο. Χωρίζεται κι απομονώνεται δε, από το σαλόνι με ένα διαχωριστικό-πάσο διπλής όψης. Αυτό από τη μία του πλευρά εξυπηρετεί την κουζίνα και από την άλλη το καθιστικό.Πρόσεξε επίσης και την κυκλική ροή στην κίνηση που σχηματίζεται με τη συγκεκριμένη διάταξη των χώρων, η οποία, αφενός εξυπηρετεί και διευκολύνει την προσβασιμότητα, αφετέρου συνδέει όλους ανεξαιρέτως τους χώρους μεταξύ τους. .Το καθιστικό, μικρό κι ανάλαφρο κι αυτό, βρίσκεται ανάμεσα σε κουζίνα-παιδικό δωμάτιο και σε άμεση επαφή με τη βεράντα από τη μια και με την τραπεζαρία από την άλλη, η οποία, ελλείψη χώρου, ακουμπά σε καθρέφτινο τοίχο που λειτουργεί άψογα ως “μαΙμού μεγενθυτής χώρου”. Τα χρώματα φωτεινά, ανοιχτόχρωμα γκρίζα και μπεζ, αρμονικά και ήρεμα. . Τα μπανάκια λιτά και λειτουργικά, όσο ακριβώς απαιτείται, των γονιών μάλιστα είναι εντελώς προσωπικό, και βρίσκω σοφή την απόφαση να υπάρχουνε δύο μικρότερα απ΄ ότι ένα και μεγάλο. .Και κλείνω με το υπνοδωμάτιο των γονιών, ήρεμο κι αυτό, ευάερο, ευήλιο, με όλα τα κομφόρ, με τις ντουλάπες του, το γραφειάκι-γκαρνταρόμπα του και τη γκράντε πουπουλένια κρεββατάρα του. Πρόσεξε κι εδώ επίσης, τον “θεραπευτικό”, αλλά και λειτουργικό ρόλο που παίζουν οι καθρέφτες στις επενδύσεις των ντουλαπιών. Μικρό σπιτάκι για τέσσερις, μικρό σπιτάκι 70 τετραγωνικών, καθόλου “όπως να’ναι”, τρε κομψό και βέρι σικ! Με άρεσε πολύ!P.S. Και στη μανούλα μου φιλάκια, λουλουδάκια και τα “σ’αγαπώ” μου σημειώνω για Κυριακή!Είναι η μέρα της!
