Σήμερα ήθελα να είμαι αυτή που θα σου πει με όλη της την καρδιά “μποντζόρνο πριγκηπέσσα”, αυτή που θα σου φέρει λίγη χαρά και αισιοδοξία στην οθόνη σου, μα από τη μιά οι δικές μου υποχρεώσεις που μαζεύτηκαν πολλές αυτές τις μέρες, από την άλλη οι εξελίξεις που τρέχουν μπρος αυτές και πίσω τους εμείς όλοι, αλαφιασμένοι και καταϊδρωμένοι να προσπαθούμε να καταλάβουμε από που μας ήρθε πάλι αυτή τη φορά, και να’σου, μ’έπιασε το βράδυ να σου γράφω και να σου μιλάω για σπίτια και για στυλ…

Είναι πολλές οι φορές που αναρωτιέμαι τι παριστάνω εγώ εδώ πέρα , με το χαβά μου για διακόσμηση και για άποψη στο χώρο που ζούμε, τη στιγμή που γύρω μας εξελίσσονται γεγονότα που παρασύρουν και γκρεμίζουν στο σύνολό του το μοντέλο ζωής που όλοι γνωρίζουμε μέχρι τώρα. Και είναι ακόμη περισσότερες οι φορές που σκέφτομαι πως ίσως να πρέπει να τα παρατήσω.

Μα ευτυχώς….πολύ γρήγορα ξυπνώ…μου δίνω  μια δυνατή τσιμπιά για να συνέλθω και φέρνω στο νου μου τις σκέψεις που με κρατάνε όρθια και δυνατή να συνεχίσω να παλεύω…

Χαλάσματα κι ερείπια μοιάζουν τα πάντα γύρω μας τούτες τις μέρες και όπου να σταθώ έτσι τα βλέπουν οι περισσότεροι απ’όσους συνομιλώ…

“Όμως εσύ, θυμίσου”, λέω στον εαυτό μου, “έχεις τη δύναμη της επιλογής, μπορείς κι εσύ να συνεχίσεις να τα βλέπεις έτσι αν θες, μπορείς όμως να φτιάξεις με αυτά και κάτι καινούριο, κάτι δυνατό, κάτι ελπιδοφόρο…

Αν έχεις για παρέα σου μάλιστα αγαπημένους και πιστούς συνοδοιπόρους τότε αυτό το κάτι, το καινούριο μπορεί να γίνει πολύ μεγάλο και πολύ σημαντικό…

Κάτι που ούτε στα καλύτερά σου όνειρα δεν μπορούσες να το φανταστείς…

Έχε πίστη, ελπίδα και αισιοδοξία, κράτα τα μάτια σου και τ’αυτιά σου ανοιχτά και το μυαλό σου ξύπνιο…

 

και προσπάθησε να δεις το νέο σου παλάτι  πριγκηπέσσα μου..ναι, μέσα στα ερείπια και τα χαλάσματα βρίσκεται…

 

Έχει όψη πολύ διαφορετική από τα συνηθισμένα παλάτια…

 

Δεν έχει  βερνικωμένα έπιπλα, ούτε μαρμάρινα δάπεδα, ούτε τεράστια, πανάκριβα, περσικά χαλιά…

 

τα λούκια τρέχουν γυμνά μέσα σ’αυτό…

 

τα μπετά είναι εμφανή…

 

και μια μικρή δόση περασμένων μεγαλείων κάνει διακριτικά την εμφάνισή της…

 

 

Γυμνές καλωδιώσεις  παντού ολόγυρα…

 

και ίχνος ψευδοροφής πουθενά…

 

άδειο και μισοβαμμένο…

 

με ότι έχει απομείνει από μια προηγούμενη μποέμικη ζωή…

 

Στη Βαρκελώνη βρίσκεται αυτό που είδες, μεγάλο είναι βέβαια και έργο των σπουδαίων “MINIM” κυριών, μα εγώ και μικρούτσικο να το’χα τρισευτυχισμένη θα’μουνα…κι ας ήτανε όλο ένα σκέτο ερείπιο που έπρεπε από την αρχή να ξαναφτιάξω…”

Θα  ξαναφτιάξουnε τα πράγματα, θα δεις, λίγο διαφορετικά από πριν, μα πιο στέρεα και πιο αληθινά αυτή τη φορά!!!

Buonanotte principessa μου!!

Μαρία


One Response