Βροχούλα ρυθμική, αδιάκοπη, χορεύτρια του βαλς, να σε μαγεύει με τους ήχους της και τους βηματισμούς της, να τρυπώνει στο σπίτι με τα τζάμια θολά γεμάτα υγρές φυσαλίδες, να φλερτάρει ξεδιάντροπα με τ’αρώματα του καυτού πράσινου τσαγιού που ταξιδεύουν παντού στην βουβή ατμόσφαιρα, κι εγώ, ολομόναχη, να απολαμβάνω και να ονειρεύομαι κρεβατάκι στη σοφίτα,  λευκό, ρομαντικό, μέσα σε γκρίζο σκηνικό, κατά πως αρμόζει και καθ’όλα ταιριαστό με αυτή την τακτική περίεργη επισκέπτρια, την υπέροχη βρόχινη χορεύτρια του βαλς της Θεσσαλονίκης, και χρειάζομαι επειγόντως επίσης, και ένα στρόγγυλο, μεγάλο και ολάνοιχτο παράθυρο, για να χαζεύω ολημερίς τα ασταμάτητα λικνίσματά της…

Παρασκευή της βροχής της Θεσσαλονίκης και να περάσουμε όλοι μας πανέμορφα!!!
Μαρία