Τα στρογγυλά τραπέζια που από τις μαμάδες και τις γιαγιάδες μας τα  ξέρουμε και ως ροτόντες, έβαλα στο μάτι, και σκέφτομαι να τα ξεσκονίσω σήμερα!!!
Πολλοί από μας τα θεωρούν ξεπερασμένα  λόγω της εικόνας που έχουν στο μυαλό τους και που δεν είναι άλλη από αυτή τη γνώριμη σκαλιστή στρόγγυλη τραπεζαρία- ροτόντα της μαμάς τους. Ναι αυτή, στο σαλόνι, που έκρυβε στην κοιλιά της ξύλα, και που άνοιγε κάθε Χριστούγεννα και κάθε γιορτή για το μεγάλο οικογενειακό τραπέζι.

Τις περισσότερες φορές είχε έξι καρέκλες… Όταν ήτανε κλειστή, συνήθως την είχαμε στρωμένη με ένα καλοκεντημένο τραπεζομάντιλο πάνω της και είχε γύρω της τις τέσσερις από αυτές, ενώ οι άλλες δύο βρισκόταν τοποθετημένες σε κάποιες άλλες γωνιές του σαλονιού…Την προσέχαμε σαν τα μάτια μας αυτή την τραπεζαρία, δεν την πλησιάζαμε ποτέ, δε καθόμασταν να φάμε ποτέ σε αυτή τις καθημερινές αλλά ούτε και τα Σαββατοκύριακα, ούτε ακουμπούσαμε κάτι πάνω της παρά μόνο τα διακοσμητικά που είχε αποφασίσει η μαμά…

Όμως έτσι ήταν τότε τα πράγματα…Το σαλόνι ήταν για όλους μας το καλό μας δωμάτιο, αυτό για τον κόσμο και η τραπεζαρία  επίσης, γιαυτό ήτανε. Βέβαια, στο σαλόνι δε γινότανε να μην καθόμαστε, γιατί δεν είχαμε που αλλού να κάτσουμε, όμως στην τραπεζαρία  ΠΟΤΕ!! Στριμωχνόμασταν για το καθημερινό φαΐ στο τραπέζι της κουζίνας…

Τα πράγματα όμως  άλλαξαν από τότε…Εμείς μεγαλώσαμε και φτιάξαμε τα δικά μας σπίτια…Κι όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε για το τι τραπέζι θα βάλουμε υποσυνείδητα  φέραμε στο νου μας εκείνες τις παιδικές μνήμες!!
!
“Όχι, για το Θεό, στρογγυλή τραπεζαρία!!! Αποκλείεται… δε θέλω στρογγυλή τραπεζαρία. Είναι κιτς και ντεμοντέ”

Κάτσε γλυκιά μου μην είσαι τόσο απόλυτη!! Το έπιπλο εμείς το φτιάχνουμε!!! Κι εμείς ορίζουμε τη χρήση του κάθε φορά.. Σκέψου λιγάκι τα καλά της…

Που μπορεί να είναι μικρή και συμμαζεμένη αν το θέλεις…

Χωρίς αιχμηρές γωνίες και με γλυκό σχήμα και να προσαρμόζεται σε κάθε χώρο…

Που σε κάνει να νιώθεις αρχοντικά όταν τρως σε αυτή…

Που κρατάει δεμένη όλη την οικογένεια σου αλλά και τους φίλους σου γύρω της, σε άμεση επαφή μεταξύ τους…

Και επιπλέον, μπορούν και φτάνουν όλοι τη σαλάτα και τα ορεκτικά στο κέντρο της…

Και που στο τέλος στρώνεις και μια τέλεια μπιρίμπα πάνω της…

Τα θεωρείς ασήμαντα αυτά που σου λέω;;; Τότε να σου πω κι άλλα, πιο συναισθηματικά μπας και σε συγκινήσω…

Στρογγυλό τραπέζι είχαν τα σπίτια τα παλιά, με μια λάμπα στη μέση και όλη την οικογένεια γύρω από αυτά, στην κουζίνα όπου η μαμά μαγείρευε, κι εκεί όλοι μαζί διάβαζαν, έτρωγαν , συζητούσαν….
Από την άλλη μεγάλα μακριά παραλληλόγραμμα τραπέζια είχαν οι βασιλιάδες στα παλάτια και οι ευγενείς και κάθονταν ο ένας στη μια άκρη και ο άλλος στην άλλη, σου λέει τίποτα  όλο αυτό σαν εικόνα;;;

Όσο για το στυλ της…ε δεν είναι ανάγκη να το βάλεις το βαρύ, το κλασσικό αν δεν το θέλεις. Και γιαυτό σου΄χω εδώ κάποιες προτάσεις για να δεις πως η στρογγυλή τραπεζαρία μπορεί να πάρει άπειρες μορφές…

Για ρίξε μια ματιά…

Δε μπορεί…

Κάποια θα ταιριάζει και στο στυλ σου…

Και τώρα για πες μου, σε έπεισα καθόλου;;;

Αααα…και φρόντισε να τη χρησιμοποιείς τακτικά….και τις καθημερινές, με την οικογένεια σου… Κι ας έχεις πρόχειρο τραπέζι στην κουζίνα σου!!!