Λευκά της άμμου… αλλιώς τα λες και μπεζουλιά, κρεμ, εκρού, σπαγγγιά… Δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι πολύ ανοιχτοί τόνοι του καφέ, τα πολύ ανοιχτά γκρι, όλες εκείνες οι αποχρώσεις που πλησιάζουν στο λευκό χωρίς να είναι λευκό, όλα εκείνα τα χρώματα που ψάχνεις να φορέσεις με το που βγαίνει ο ήλιος, όλες εκείνες οι υφές και οι εικόνες που δεν έχουν χρώμα, μόνο φως, ζωή και ελπίδα…Κι εγώ, ναι! τα αγαπάω πολύ τα λευκά της άμμου,και όσο η μέρα ανθίζει τα θέλω παντού γύρω μου απλωμένα,κάθε μέρα, να τυλίγουνε τα πάντα…Καλημέρα άνοιξη μου!!Μαρία
