.

 Τι αγάπησα σε αυτό το υπνοδωμάτιο…

Αγάπησα λοιπόν, που μοσχοβολάει ξύλο, φυσικό, παλιοκαιρίσιο, αλουστράριστο…

αγάπησα τους γκρι του τόνους που προβάλλονται γενναίοι να βυθίζονται αθόρυβα μέσα στα ουδέτερα καφέ του,

αγάπησα τις δυνατές υφές του, τις τραχιές επιφάνειες και όλες τις κρυμμένες ανθρώπινες στιγμές του,

αγάπησα το άγγιγμα του αέρα του που με οδηγεί να ισορροπώ ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα

Λάτρεψα τον τρόπο που με κάνει να νιώθω όμορφα, γαλήνια και ζεστά,
και τέλος…

ζήλεψα το μεγαλείο, την ευγένεια  και την απλότητα της κλασσικής του κομψότητας…


Πολλά φιλιά

Όμορφο απόγευμα

Μαρία