Τη μαγεία του να τα βλέπεις όλα από ψηλά μπορεί να την καταλάβει κανείς μόνο όταν τη ζήσει.Δεν ξέρω βεβαίως αν τη προτιμώ σε σχέση με το να πατάω στη γη.Το σίγουρο όμως είναι πως τη θαυμάζω.Είναι η προοπτική που αλλάζει, που σε χώνει βαθιά στην καρδιά του ουρανού και που κάνει όλα τα υπόλοιπα να φαίνονται μικρά και ασήμαντα.Αν ο ορίζοντάς σου περιλαμβάνει δε και ένα αξιοπρεπή περίγυρο από κορυφές κτηρίων, συμπλέγματα δαντελωτά που σκίζουν τον αέρα, τότε ίσως , -λέω ίσως και το τονίζω-, δεχτώ να αλλάξω τον επίγειο κηπάκο μου… Για φωλίτσα αρσενικού μου κάνει, τι λες?Καλημέρα!Το σημερινό μικρό ρετιράκι είναι από εδώ…
