.Όταν μιλάμε για σπίτι μέσα στη φύση όποια φύση και να είναι αυτή -της εξοχής ή της πόλης-, τότε και λίγο αυθαιρεσία έως αναρχία στη σκέψη κατά την κατασκευή και διακόσμησή του καθόλου δεν βλάπτει, ίσα ίσα νομίζω πως βοηθάει κιόλας. Δε ξέρω βέβαια αν εσύ ανήκεις σε αυτούς που τα θένε όλα μετρημένα, οργανωμένα, στοιχισμένα και τακτοποιημένα. Είναι όμως θέμα λεπτού χειρισμού και προσωπικών προτεραιοτήτων η ανάγκη του κρατηθούν ή να μην κρατηθούν οι ισορροπίες. Ακόμη περισσότερο, είναι θέμα μεγάλης δεξιοτεχνίας το να κρατάς τις ισορροπίες ενώ αυτό που δείχνεις είναι πως μόνο αυτό δεν κάνεις.Σπίτια του κόσμου λοιπόν, ένα και στην Τοσκάνη έργο της Claudia Pelizzari και για να συνδεθώ με όσα σου έλεγα παραπάω θέλω να προσέξεις σε αυτό την “μαεστρία” του επιμελώς ατημέλητου που το χαρακτηρίζει. Πέτρα, ξύλο και σοβάς, λευκός ή γκριζόχρωμος, φυσικά και σύγχρονα υλικά, έπιπλα και αντικείμενα από το χθες και το σήμερα ριγμένα και μπερδεμένα θαρρείς όπως να ΄ναι, μα στη πραγματικότητα, μόνο έτσι δεν είναι!Και το αποτέλεσμα; …Ουάου!!!Για δες… Σε φιλώ, σε φιλώ, σε φιλώ!Μαρίαοι φωτούλες από εδώ…
