Είναι να απορείς τι είναι αυτό που κάνει κάποιους χώρους και φαντάζουν τόσο διαφορετικοί, τόσο όμορφοι, τόσο ατμοσφαιρικοί, τόσο προσωπικοί…
Όχι, όχι, δεν πρόκειται για τα φίνα υλικά τους, τις λείες επιφάνειές τους, τα σικ έπιπλα τους, τις γλυκές και ήρεμες αποχρώσεις τους. Είναι κάτι άλλο αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν, κάτι ιδιαίτερο, κάτι μαγικό, κάτι που πλανιέται παντού ολόγυρα, είναι μια σκέψη, μια μυρωδιά, ένα άγγιγμα, μια θύμηση, ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ που κρύβεται παντού, σε κάθε τους γωνιά και που δεν υπακούει σε κανέναν μα κανέναν κανόνα διακόσμησης, αισθητικής ή λογικής, είναι ένα παραμύθι, μια ιστορία, μια αίσθηση, ένα ταξίδι, είναι εσύ, οτιδήποτε δικό σου, λατρεμένο και μοναδικό, μια ατμόσφαιρα ζεστή, ανθρώπινη που κάνει το χώρο σου να μοιάζει τόσο αλλιώτικος, τόσο ξεχωριστός, τόσο συναισθηματικός…

Άγγιγμα ψυχής νομίζω το λένε αυτό, μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ….

Σε φιλώ γλυκά,

Μαρία.

Via…